dinsdag 16 mei 2017

HET MEIKEVERSMAAL

Mei rijdt zonder handen
door onze Vlaamse gelanden.
Duffelt de IJsheiligen er warmpjes in.
Het begint hen op te breken, want ze
steken van wal door druppels te zweten.

Tot er van die dikke, witte hagelbollen
rollen vanonder hun klammige oksels.
 Ze bewimpelen zich vroom, met de
versierde blaadjes van de meiboom.
De schreeuw van een pauw, in de verte.

Hij lokt de vrouwtjes ermee naar binnen en
als het aanvangt te regenen, ook ons.
Na de bui, die zoete geur van gewassen,
pas ontloken bloemen, groene grassen.
Een beukenhaag geeft haar geheimen prijs.

De kastanjebruine meikever gaat op reis, jawel
nog zonder koordje aan het insectenpootje.
Treft in de meiboom, die vier IJsheiligen aan.
Vreet hen op met huid en haar, maar tevens
laat hij het natte lenteblad niet ongemoeid.

©De Kimpe Marleen
13 mei 2017
http://mijngedachtentrein.skynetblogs./be