donderdag 1 juni 2017

DE GORDIJNENDANS


Ongevraagd waait meneer de wind binnen, klampt
zich iets te gewaagd vast, aan het gordijnen linnen.

In vlam gezet, walsen ze samen naar buiten, net
een hij en een zij, denken de openstaande ruiten.

Want als een deftige heer, legt hij zijn arm in
 de holte van haar rug, het zwierig gordijnkleed bolt.

 Gepassioneerd keren ze  terug en doen ze
het prinsheerlijk weer en nog en nog een keer!

©De Kimpe Marleen
29 mei 2017
http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.

donderdag 25 mei 2017

OVER BIJTJES EN BLOEMETJES

Schattig om te zien,
hoe de bijtjes vallen
 voor mijn aanlokkelijke lupine.
Ze storten zich met zijn allen
 op het fleurig paars,
lappen de goddelijke kaarsen
 aan hun laars.

Gretig zuigen ze de nectar,
uit haar smachtende lippen.
Daar kan de goudsbloem
 niet aan tippen.
 Ze staat erbij en kijkt ernaar,
een bezig bijtje zoent ook haar.

De iris met zachtere kleuren,
 laat het allemaal gebeuren.
Koninklijk verspreidt ze
aristocratische geuren.
Om in het lila, de bloemetjes
en de bijtjes op te beuren.

©De Kimpe Marleen
21 mei 2017

http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.

zondag 21 mei 2017

DE KLAPROOS

De stengel, schreef in rode inkt papaver.
Klapte de fragiele blaadjes eventjes dicht,
voor het schrijven van een afscheidsgedicht.

Een hevig onweer kwam eraan, de velletjes
zouden niet lang blijven bestaan, al stond
zijn klaproos er nu toch zo dapper stil te wezen.

Het windekind zou haar in de ochtendstond
lezen en hij de stengel zal achterblijven, zonder
velouren blaadjes, om liefde neer te schrijven.

©De Kimpe Marleen
19 mei 2017
http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.

dinsdag 16 mei 2017

HET MEIKEVERSMAAL

Mei rijdt zonder handen
door onze Vlaamse gelanden.
Duffelt de IJsheiligen er warmpjes in.
Het begint hen op te breken, want ze
steken van wal door druppels te zweten.

Tot er van die dikke, witte hagelbollen
rollen vanonder hun klammige oksels.
 Ze bewimpelen zich vroom, met de
versierde blaadjes van de meiboom.
De schreeuw van een pauw, in de verte.

Hij lokt de vrouwtjes ermee naar binnen en
als het aanvangt te regenen, ook ons.
Na de bui, die zoete geur van gewassen,
pas ontloken bloemen, groene grassen.
Een beukenhaag geeft haar geheimen prijs.

De kastanjebruine meikever gaat op reis, jawel
nog zonder koordje aan het insectenpootje.
Treft in de meiboom, die vier IJsheiligen aan.
Vreet hen op met huid en haar, maar tevens
laat hij het natte lenteblad niet ongemoeid.

©De Kimpe Marleen
13 mei 2017
http://mijngedachtentrein.skynetblogs./be

woensdag 12 april 2017

TREURWILGENLIED

 Een treurwilg of niet,
 mijn groene blaadjes
willen wegvliegen,
ver weg van verdriet.

Dat kennen ze nog niet,
 ik wil het hen besparen.
Zie ze te gaarne, laat ze liever
 de atmosfeer beleven en
zweven op de adem van de wind.
Op en neer, heen en weer.

Al willen ze de wereld verkennen,
 ze moeten wennen aan mij, hun bast.
Ik wortel hen vast, mijn
dagelijkse last, tot de herfst komt.
Die is me te sterk af, stuurt hen
grootscheeps naar hun graf.

 Soms houd ik hen met
 opzwepende macht in toom.
Heel gewoon, haal ik mijn kracht
uit de bakermat, die me
het trieste handelsmerk geeft
van een treurwilg.

 Ben eigenlijk diep
vanbinnen blij, maar dat ziet
men niet aan mij.

©De Kimpe Marleen
12 april 2017
http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.

maandag 3 april 2017

EEN NIEUW BEGIN

De vroege morgen
zag krokusjes hier
zo parmantig pronken

dacht bij zichzelf
wat zal ik aantrekken
vandaag de dag

die paarse boetejurk
of mag dat
bruidskleed in het wit

kiezend voor het laatste
opende hij de lenteschoof
bestoof het winterleed

met zongeel stuifmeel
en zette zich
 middenin de tuin

 om te staan lonken.

©De Kimpe Marleen
7 maart 2017
http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.

zondag 19 maart 2017

HET ZOMERUUR VAN DE FORSYTHIA (1 en 2)



Op een zekere nacht, tijdens het zomeruur,
 hoorde ik wat in de tuin van mijn buur.
Ik spitste mijn oor,
net of ik zoiets vernam van een Magnificat.

Wanneer ik keek door het raam,
zag ik een fluisterende struik daar staan.
 Nu hoorde ik het goed, het was een jubelend
 Halleluja
 van de ontwakende Forsythia.

 Nog slaapdronken, sperde ik mijn ogen open.

 De droom van een boom, vleide de sterretjes
 uit de hemel en in een vluchtig gewemel, zag ik
de struik ontknopen in een sprookjesachtige
 twinkeling van geel goud.

 Aangeraakt door het bloeiend hout,
 legde ik me bewogen neer en dankte de Heer.
 De boom en ik, we overleefden het winteruur.

*********************

Na wekenlang friemelende sappen,
 die stapsgewijs hun hoogtepunt bereiken,
 draag ik binnenkort weer mijn lentebruid
over de drempel van het nieuwe seizoen.

 Net als toen, die keer …

©De Kimpe Marleen
2010 -2012- 18 maart 2017

http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.