DE GORDIJNENDANS

DE GORDIJNENDANS

Ongevraagd waait meneer de wind binnen, klampt
zich iets te gewaagd vast aan het gordijnen linnen.

In vlam gezet, walsen ze samen naar buiten, net
een hij en een zij, denken de opengewaaide ruiten.

Want als een deftige heer, legt hij zijn hand in
de holte van haar rug, het zwierig gordijnkleed bolt.

Innig gepassioneerd keren ze terug en doen ze
het prinsheerlijk weer en nog en nog een keer!

© De Kimpe Marleen 
29 mei 2017 (herbewerkt)

EN DE ZEE WAS NIET MEER

Als er
ooit geen zee meer is hunkert die
steppe naar groot gemis
zinkt de moed haar
in de
schoenen
gedaan met al
wat leeft geen wolk meer die
goedsmoeds emmertjes uitkiepert
niets meer.

(c)De Kimpe Marleen
18 juni 2009 (herbewerkt)

HET WACHTWOORD

Een bedauwde vraag
levensecht.
Wie heeft er vannacht,
op wat groeit en bloeit
een vers traantje
nedergelegd?

Het bodemloze verlangen
om herboren te zijn,
 blijkt alsnog sterker, dan
de oerkracht van
een barenspijn.

Na de weeën
bejubelen lente-zeeën
een soort nieuw jaar
vandaag. O, o, o,
wat viert de schepping
graag nieuw leven:

met Pasen als wacht-woord.

©De Kimpe Marleen
31 maart 2018

DOODSTIL

Slenterend,
 tussen grafstenen van
 lang geleden, schouwt
een sterk vergeelde foto,
in het woekerende heden
 ons ietwat benauwd aan.

Voor we verdergaan,
snoeien we wat klimop.
We zien geen datum
meer staan, enkel
een piepklein raam, dat
nu meer is opengegaan.

Het toont een gezicht met
wijze ogen, toekomstgericht.
Geen cijfers, zelfs geen naam.
Zwijgzaam, doodstil, wil het
me een gedicht aanpraten.
En ik kan het niet laten.

©De Kimpe Marleen
1 November 2017
http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.

BOMENVERDRIET

Oude reuzen tegen de vlakte

de gedachten van onze voorzaten
fluisterden er heimelijk in
wijl ze met de wind mee
luisterden naar het getij van
een eeuwenoude bomenzee
vluchten ze na een bitter afscheid
schielijk naar de eeuwigheid.

©De Kimpe Marleen
21 oktober 2017

http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.

REYNAERT DE VOS

Toen onze ogen elkaar ontmoetten,
kwam de aloude sage, waar we beiden
over hadden geschreven weer tot leven.

Het was, of de hoofdpersonage uit
het verleden stapte en ergens tussen ons
zweefde, in een wereld van glas.

Weliswaar ongrijpbaar, maar toch
een zo heldere en klare legende, wat me
deed denken aan een zonnewende.

©De kimpe Marleen
18 september 2017

http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.

DE WATERDRAGERS

Kom mee zonsondergangen

 wanneer er waterdragers
 de hemel behangen met

 een vat uit de Rode Zee

oevers smeulen dicht
omarmen het oranje licht

veranderen in een gedicht

openen een beschilderd pad
in hoge verheven bergen voor

mensen als kleine dwergen.


©De Kimpe Marleen

24 augustus 2017

http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/