TREURWILGENLIED

 Een treurwilg of niet,

 mijn groene blaadjes
willen wegvliegen,
ver weg van verdriet.

Dat kennen ze nog niet,
 ik wil het hen besparen.
Zie ze te gaarne, laat ze liever
 de atmosfeer beleven en
zweven op de adem van de wind.
Op en neer, heen en weer.

Al willen ze de wereld verkennen,
 ze moeten wennen aan mij, hun bast.
Ik wortel hen vast, mijn
dagelijkse last, tot de herfst komt.
Die is me te sterk af, stuurt hen
grootscheeps naar hun graf.

 Soms houd ik hen met
 opzwepende macht in toom.
Heel gewoon, haal ik mijn kracht
uit de bakermat, die me
het trieste handelsmerk geeft
van een treurwilg.

 Ben eigenlijk diep
vanbinnen blij, maar dat ziet
men niet aan mij.

©De Kimpe Marleen
12 april 2017

http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.

EEN NIEUW BEGIN

De vroege morgen

zag krokusjes hier
zo parmantig pronken

dacht bij zichzelf
wat zal ik aantrekken
vandaag de dag

die paarse boetejurk
of mag dat
bruidskleed in het wit

kiezend voor het laatste
opende hij de lenteschoof
bestoof het winterleed

met zongeel stuifmeel
en zette zich
 middenin de tuin

 om te staan lonken.

©De Kimpe Marleen
7 maart 2017
http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.