LEVENSTREIN 6

LEVENSTREIN 6

Wanneer trein vijf twijfelt

ziet onbeschaamd
het landschap mij aan.
Blijft het per definitie
niet stilstaan.
Neen het brengt me met
gratie naar trein zes heen.

Hoef niet uit te stappen.

‘k Hoor de deuren dichtklappen
nog vooraleer ik er ben.
Alleen en een beetje verloren
zet ik me weer neer.
Laat de treinen van weleer
eenzaam de revue passeren.

Op de spoorbaan naar trein zeven

schouw ik het landschap aan.
Het lacht mijn jonge jaren weg.
Menig keer wil een levensles
 op trein zes wijsheid geven.
Het aardse leven is maar kort
de rit is gauw gedaan.

Dan komt de eeuwigheid eraan.

©De Kimpe Marleen
3 februari 2015

DROEDELEN GENEEST

Mijn pen
schaatst over papier, leuk om zien
ben er niet van bewust
dat ze weergeeft
wat in
me leeft
krabbel losjes
figuren op papier
er verschijnt een lief superdier
ik kleur
het in
met rozerood voor hart en mond
de wonde in mij heelt
want ik droedel
liefde
tover
me letters die
troosten maar geef ze niet
prijs, gaat iedereen eens niet op
reis naar

nergens.

17 november 2019
©De Kimpe Marleen

HET KNUFFELDIER

Het knuffeldier

Tover me letters die troosten,
maar ik geef ze niet prijs.
Gaat iedereen in zijn hoofd
eens niet op reis naar nergens?

Krabbel met een losse hand
figuurtjes op een stuk papier.
Als bij wonder verschijnt er
als het ware een knuffeldier.

Met van die ogen, die vragen:
“Streel me traag kleurend in.” “Graag.”
Ik neem rozerood voor hart en mond.
Twee blinkers die stralen, ogen gezond.

Het beestje moet ergens nog een neus,
oren, staart en zonder vier poten heeft
het leven geen enkele waard. Of toch?
Ik gooi het over een andere boeg …

De wereld lijkt al hard genoeg.

©De Kimpe Marleen
4 november 2019