KIJK

Ik zie een superklein wolkje

het vaart met grootse wolken mee

de koers overzee landinwaarts

allengs raakt het wat achterop 


valt enkel het angstige hartje op

dat niets beter vindt dan uit te huilen

op een houten mosgroen bankje


geen schouder om op te steunen

geen moederwolk om op te leunen

niets denkt het en het spat uitéén.

©De kimpe Marleen
12 september 2019