ALS VANOUDS

Eigen foto: onze oudste telgen

ALS VANOUDS

  Kleine broer
met grote zus
gezellig tegaar
op de schommel

het verleden
herleeft
maar heeft
 heel wat beleefd

voordat het
in wijze berusting
het naakte kind
 terugvindt onder

 een hooimijt jaren
om  zo het wonder
van verjongen
te ervaren.

©De Kimpe Marleen
19 juni 2014

ZILVERGROEN

Zilvergroen de tint
die de wind vandaag verslindt
met boterbloemen

Hoor ergens waait er een blad
voor de rest is het muisstil

©De Kimpe Marleen
5 mei 2010

LEVENSKRANS

LEVENSKRANS

Dankbaar rijg ik
alle mooie momenten
aaneen,
tot een unieke levenskrans.

De donkere parels
resten nog,
maar zonder hen
twinkelt mijn levenskrans
geen glans.

Dus even
de andere opzij,
want ook deze
horen erbij.

Nu ontbreken nog de parels
van zielsverwanten,
dat zijn die doorschijnende
transparanten.

©De Kimpe Marleen
30 november 1999

DE SCHILDER

eigen foto

 Op een ontbloot doek vertolkt

het gefronste voorhoofd
met de mantel der liefde
de weerspiegeling van zijn ziel
waarvan met engelengeduld
het naakt gewetensvol
bekleed wordt met een toonladder
van kleurenmozaïek gevibreerd door
de noeste schildershand.

©De Kimpe Marleen
16 maart 2010

ZELDZAME IJSVOGEL

commons.wikipedia.org./

Dit had ik de dag voordien geschreven:"Het waait de pannen van het dak. Moet denken aan het zeldzaam ijsvogeltje, dat zich gauw haastte naar een holte in de gracht. O, zoiets blauw, nog nooit gezien. Misschien moet ik meer ont-dekken. Het zal zich niet voor niets verbergen. Er bestaan reuzen en kleine dwergen. Maar vannacht zal het beschut zijn, tegen weer en wind. De interpretatie van een bang lentekind. Dat morgen de weg wel vindt, naar de kikkervisjes."

ZELDZAME IJSVOGEL

Gisteren,
zeldzaam mooi in het kobaltblauw,
een iriserende ijsvogel
kwinkelerend aan
 de springlevendige waterkant.

Azend op kersverse kikkervisjes
verdween hij met subtiele buit,
schichtig in een overwoekerende rand.

Ik dacht, ik ga je schuilplaats
niet verraden, vriend.
Zeldzaam mooi in het kobaltblauw
neen, zoiets unieks verdient dit niet.
Laat ze maar vertellen, dat ik jouw
 regenboogkleur zou moeten melden.

Edoch, hoe sloeg vandaag
het noodlot toe.
Tezamen met het veldkruid,
mestte men jouw nestkamertje uit.
Ons geheim kwam bloot te liggen.
Je kobaltblauw sprookje pas begonnen,
werd genadeloos gauw ontgonnen.

Starend naar platgewalst gras, wou
ik zo graag, dat het nog eens gisteren was.
Toen smaakte het naar goed, thans voelt
de atmosfeer veeleer ijzig geladen.

©De Kimpe Marleen
5 maart 2019

DE PEN

DE PEN


Schrijven

Is op persoonlijke wijze

De beeldspraak bedrijven

Uitgeschreven

Rusten


De Kimpe Marleen alias Velvetblog
5 juli 2010

DE LENTEBODE

Het schilderij verdampte

toen de genadige winterzon als
een noeste mol de wortelstokken
uit hun diepe winterslaap stampte

bloemknollen braken piepend open
namen een loopje met het seizoen
waren ze immers niet wijd en zijd
 blijven hopen op een beetje

 hartelijkheid.

©De Kimpe Marleen
 6 februari 2019

ZO OKTOBER 2018

Honingpurende bijtjes
verkozen de asters
van september
boven de chrysanten

van november
hadden niets meer
te verliezen
in oktober
zomerden ze zich
zoemend dood.

©De Kimpe Marleen
13 november 2018

HET LEVEN IS

Het leven is

een rivier en

de toekomst

stuwt ons naar

de volle zee.

(c)marleen

DE GORDIJNENDANS

DE GORDIJNENDANS

Ongevraagd waait meneer de wind binnen, klampt
zich iets te gewaagd vast aan het gordijnen linnen.

In vlam gezet, walsen ze samen naar buiten, net
een hij en een zij, denken de opengewaaide ruiten.

Want als een deftige heer, legt hij zijn hand in
de holte van haar rug, het zwierig gordijnkleed bolt.

Innig gepassioneerd keren ze terug en doen ze
het prinsheerlijk weer en nog en nog een keer!

© De Kimpe Marleen 
29 mei 2017 (herbewerkt)

EN DE ZEE WAS NIET MEER

Als er
ooit geen zee meer is hunkert die
steppe naar groot gemis
zinkt de moed haar
in de
schoenen
gedaan met al
wat leeft geen wolk meer die
goedsmoeds emmertjes uitkiepert
niets meer.

(c)De Kimpe Marleen
18 juni 2009 (herbewerkt)

HET WACHTWOORD

Een bedauwde vraag
levensecht.
Wie heeft er vannacht,
op wat groeit en bloeit
een vers traantje
nedergelegd?

Het bodemloze verlangen
om herboren te zijn,
 blijkt alsnog sterker, dan
de oerkracht van
een barenspijn.

Na de weeën
bejubelen lente-zeeën
een soort nieuw jaar
vandaag. O, o, o,
wat viert de schepping
graag nieuw leven:

met Pasen als wacht-woord.

©De Kimpe Marleen
31 maart 2018

DOODSTIL

Slenterend,
 tussen grafstenen van
 lang geleden, schouwt
een sterk vergeelde foto,
in het woekerende heden
 ons ietwat benauwd aan.

Voor we verdergaan,
snoeien we wat klimop.
We zien geen datum
meer staan, enkel
een piepklein raam, dat
nu meer is opengegaan.

Het toont een gezicht met
wijze ogen, toekomstgericht.
Geen cijfers, zelfs geen naam.
Zwijgzaam, doodstil, wil het
me een gedicht aanpraten.
En ik kan het niet laten.

©De Kimpe Marleen
1 November 2017
http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.

BOMENVERDRIET

Oude reuzen tegen de vlakte

de gedachten van onze voorzaten
fluisterden er heimelijk in
wijl ze met de wind mee
luisterden naar het getij van
een eeuwenoude bomenzee
vluchten ze na een bitter afscheid
schielijk naar de eeuwigheid.

©De Kimpe Marleen
21 oktober 2017

http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.