BERGEN LEVENSMOED

Eigen foto: Zell Zillertal

BERGEN LEVENSMOED

Gul in overvloed,
laat het dal
van plicht, veel aan
 de verbeelding over.
Een stoet bergen
te overwinnen.

Om dan als

moedige dwergen,
met de ogen open, jedoch
stapvoets, te ontginnen.
Niet stilstaan, maar bukken,
een zeldzame
 Edelweiss plukken.

Herladen
verdergaan, met
het zicht op vrij,
een jodelend hart
en een blijer gemoed.
O, wat doet dat goed!

©De Kimpe Marleen
22 juli 2014

HET LAATSTE MEIKLOKJE

eigen foto: meiklokjes

HET LAATSTE MEIKLOKJE

Halverwege mei, glipt
 het laatste meiklokje
door mijn vingers.
Kan het niet houden,
zelfs niet, met een vaste pen.
Wat bijblijft, het vleugje geur
van bijna mei voorbij.
De lichte last van het ogenblik.
Ik herken een klein verdriet,
in het klingelend afscheidslied.

©De Kimpe Marleen
15 mei 2014

NA STIL APRIL

eigen foto: orchidee

NA STIL APRIL

Toen
een zoete ochtendstond
moeder aarde
rijkelijk bedampte
stond het ei van mei
op springen

het barstte dan ook
nat-uur-lijk
zo ging het vroeger
zo gaat het nu
oeverloos leven
voor mij voor u
boordevol energie

een fladderende orchidee
vliegt zonder hinder
 met een vlinder mee
ze ruikt het koolzaadveld
  in het geel binnenshuis
MEI IS THUIS

©De Kimpe Marleen
1 mei 2014

IN MIJN TUIN VAN EDEN

eigen foto: onze seringen

IN MIJN TUIN VAN EDEN

Nergens meer
een wolf in schapenvacht.
Toen we
met de ogen dicht,
in Gods gedicht wandelden,
leek het of de wereld
van glas was.

De slang had
levenslang gekregen.
Druifjes seringen
glimlachten verlegen.
Geurden in het heden,
naar de oorspronkelijke
Tuin van Eden.

Geraakt door
een gevoelige snaar,
knepen we in
elkanders handen.
We hadden anders
niets voorhanden,
dan zuivere liefde.

©De Kimpe Marleen
22 april 2014

EEN LEGER MADELIEFJES

eigen foto: madeliefjes

EEN LEGER MADELIEFJES

Een ontwapenend leger
zonder geweld, valt integer
maar beslist, de kille wereld aan.
Ik ruik een wild bloemenveld.

Geen plek, die niet straalt,
waar de stoet is geweest.
Geen stek, die niet verhaalt, hoe
zoet hun heldenmoed geneest.

Waarom, moet ik denken aan
de Zoon des mensen.
Zijn nederige intocht in Jeruzalem,
het bloementapijt lag ook gespreid.

Hier waar ik sta, laten
talrijke madeliefjes sporen na.
Van een herboren leven,
boven het alledaagse verheven.

Gelauwerd, vechten ze
de goede strijd, wie er het eerst,
langsheen elk plekje, elk stekje,
bij de eindstreep aankomt.

Hopelijk komen ze op tijd.

©De Kimpe Marleen
14 april 2014

VERGEET-MIJ-NIET

eigen foto: Vergeet-mij-nietje
 

VERGEET-MIJ-NIET

Bomen in de tuin
je hebt ze gepoot
ze worden groot
groeien je voorbij
ze maken je blij
sterke bomen leven
 langer dan mensen

 misschien moet je
ze ooit verlaten en
aan hun lot overlaten
rest er nog hen
het beste te wensen
dat ze niet gaan
voor de bijl wijl

 het afscheid
 de stilte doet praten
het ritselend blad
pijn voelt in het brein
verwoordt wat het hoort
als antwoord triest
begint te wuiven.

©De Kimpe Marleen
7 april 2014

NAKENDE MEI

NAKENDE MEI

Er hangt weemoed
in de lucht
ik wil er stil van drinken
me vol laten schenken
door de nakende MEI
met koeien van letters
hinkepinkt ze dichter
 en dichterbij

ze maakt vandaag al blij
ik ruik het mooiste seizoen
altijd geweest
die korenblauwe akkers
van toen
almaar meer
in levenden lijve

wanneer herinneringen
van weleer met geur
in de inktkleur
van papavers
het leven herschrijven
ruikt de weemoed zoet
is het goed
in een zee van tijd

 traag ervan te proeven.

©De Kimpe Marleen
3 april 2014