DE LENTEBODE

Het schilderij verdampte

toen de genadige winterzon als
een noeste mol de wortelstokken
uit hun diepe winterslaap stampte

bloemknollen braken piepend open
namen een loopje met het seizoen
waren ze immers niet wijd en zijd
 blijven hopen op een beetje

 hartelijkheid.

©De Kimpe Marleen
 6 februari 2019

ZO OKTOBER 2018

Honingpurende bijtjes
verkozen de asters
van september
boven de chrysanten

van november
hadden niets meer
te verliezen
in oktober
zomerden ze zich
zoemend dood.

©De Kimpe Marleen
13 november 2018

HET LEVEN IS

Het leven is

een rivier en

de toekomst

stuwt ons naar

de volle zee.

(c)marleen

DE GORDIJNENDANS

DE GORDIJNENDANS

Ongevraagd waait meneer de wind binnen, klampt
zich iets te gewaagd vast aan het gordijnen linnen.

In vlam gezet, walsen ze samen naar buiten, net
een hij en een zij, denken de opengewaaide ruiten.

Want als een deftige heer, legt hij zijn hand in
de holte van haar rug, het zwierig gordijnkleed bolt.

Innig gepassioneerd keren ze terug en doen ze
het prinsheerlijk weer en nog en nog een keer!

© De Kimpe Marleen 
29 mei 2017 (herbewerkt)

EN DE ZEE WAS NIET MEER

Als er
ooit geen zee meer is hunkert die
steppe naar groot gemis
zinkt de moed haar
in de
schoenen
gedaan met al
wat leeft geen wolk meer die
goedsmoeds emmertjes uitkiepert
niets meer.

(c)De Kimpe Marleen
18 juni 2009 (herbewerkt)

HET WACHTWOORD

Een bedauwde vraag
levensecht.
Wie heeft er vannacht,
op wat groeit en bloeit
een vers traantje
nedergelegd?

Het bodemloze verlangen
om herboren te zijn,
 blijkt alsnog sterker, dan
de oerkracht van
een barenspijn.

Na de weeën
bejubelen lente-zeeën
een soort nieuw jaar
vandaag. O, o, o,
wat viert de schepping
graag nieuw leven:

met Pasen als wacht-woord.

©De Kimpe Marleen
31 maart 2018

DOODSTIL

Slenterend,
 tussen grafstenen van
 lang geleden, schouwt
een sterk vergeelde foto,
in het woekerende heden
 ons ietwat benauwd aan.

Voor we verdergaan,
snoeien we wat klimop.
We zien geen datum
meer staan, enkel
een piepklein raam, dat
nu meer is opengegaan.

Het toont een gezicht met
wijze ogen, toekomstgericht.
Geen cijfers, zelfs geen naam.
Zwijgzaam, doodstil, wil het
me een gedicht aanpraten.
En ik kan het niet laten.

©De Kimpe Marleen
1 November 2017
http://mijngedachtentrein.skynetblogs.be/.