Gedicht GEBORGEN op https://mijnallerlaatsteblog.blogspot.com/
VELVET ONDERWEG
WOORDEN VERVLIEGEN, WAT GESCHREVEN IS BLIJFT - Verba volant, scripta manent.(Caius Titus) Allernieuwste blog, https://treinspoorvillanelle.blogspot.com/ of zie link profielpagina ...
zaterdag 2 november 2024
donderdag 2 november 2023
HET PRUTTELDE STRIJKIJZER
Gedaan met buiten strijken
de natuur gaat zijn eigen gang ...
https://verhalendichtikgraag.blogspot.com/
zondag 29 januari 2023
donderdag 21 april 2022
zondag 20 februari 2022
maandag 20 april 2020
OVERGAVE
Enkel het gewicht
van Uw licht legt
gewicht in de schaal
bad de tulp en
verbaasd opende ze zich
voor een intens natuurwonder
Voorheen twijfelden
de bloedrode bloemblaadjes nog
waarom zouden ze opengaan
om in de schaduw te staan
van hun overgroot verlangen
de Kunstschilder aan te raken.
©De Kimpe Marleen
20 april 2020
https://gedichtensite.nl
zaterdag 21 december 2019
ZONDER WARME SCHAPENPELS
Zonde
om
een stap te zetten in
het betoverende landschap
leun tegen een berk
hoor de hartslag
van zijn zilverwerk
een stap te zetten in
het betoverende landschap
leun tegen een berk
hoor de hartslag
van zijn zilverwerk
middenin
een volmaakte stilte
zonder gesproken taal
een kater heeft
de zachte sneeuw
geroken en sluipt
op kousenvoeten
tot bij mij
ik streel zijn vacht
voel hoe hij beeft
het vroor vannacht
steen en been.
een volmaakte stilte
zonder gesproken taal
een kater heeft
de zachte sneeuw
geroken en sluipt
op kousenvoeten
tot bij mij
ik streel zijn vacht
voel hoe hij beeft
het vroor vannacht
steen en been.
©De
Kimpe Marleen
23
januari 2016
vrijdag 22 november 2019
LEVENSTREIN 6
LEVENSTREIN 6
Wanneer trein vijf twijfelt
ziet onbeschaamd
het landschap mij aan.
Blijft het per definitie
niet stilstaan.
Neen het brengt me met
gratie naar trein zes heen.
Hoef niet uit te stappen.
‘k Hoor de deuren dichtklappen
nog vooraleer ik er ben.
Alleen en een beetje verloren
zet ik me weer neer.
Laat de treinen van weleer
eenzaam de revue passeren.
Op de spoorbaan naar trein zeven
schouw ik het landschap aan.
Het lacht mijn jonge jaren weg.
Menig keer wil een levensles
op trein zes wijsheid geven.
Het aardse leven is maar kort
de rit is gauw gedaan.
Dan komt de eeuwigheid eraan.
©De Kimpe Marleen
3 februari 2015
Wanneer trein vijf twijfelt
ziet onbeschaamd
het landschap mij aan.
Blijft het per definitie
niet stilstaan.
Neen het brengt me met
gratie naar trein zes heen.
Hoef niet uit te stappen.
‘k Hoor de deuren dichtklappen
nog vooraleer ik er ben.
Alleen en een beetje verloren
zet ik me weer neer.
Laat de treinen van weleer
eenzaam de revue passeren.
Op de spoorbaan naar trein zeven
schouw ik het landschap aan.
Het lacht mijn jonge jaren weg.
Menig keer wil een levensles
op trein zes wijsheid geven.
Het aardse leven is maar kort
de rit is gauw gedaan.
Dan komt de eeuwigheid eraan.
©De Kimpe Marleen
3 februari 2015
zondag 17 november 2019
DROEDELEN GENEEST
Mijn pen
schaatst over papier, leuk om zien
ben er niet van bewust
dat ze weergeeft
wat in
me leeft
krabbel losjes
figuren op papier
er verschijnt een lief superdier
ik kleur
het in
met rozerood voor hart en mond
de wonde in mij heelt
want ik droedel
liefde
tover
me letters die
troosten maar geef ze niet
prijs, gaat iedereen eens niet op
reis naar
nergens.
schaatst over papier, leuk om zien
ben er niet van bewust
dat ze weergeeft
wat in
me leeft
krabbel losjes
figuren op papier
er verschijnt een lief superdier
ik kleur
het in
met rozerood voor hart en mond
de wonde in mij heelt
want ik droedel
liefde
tover
me letters die
troosten maar geef ze niet
prijs, gaat iedereen eens niet op
reis naar
nergens.
17
november 2019
©De Kimpe Marleen
©De Kimpe Marleen
maandag 4 november 2019
HET KNUFFELDIER
Het
knuffeldier
Tover me letters die troosten,
maar ik geef ze niet prijs.
Gaat iedereen in zijn hoofd
eens niet op reis naar nergens?
Krabbel met een losse hand
figuurtjes op een stuk papier.
Als bij wonder verschijnt er
als het ware een knuffeldier.
Met van die ogen, die vragen:
“Streel me traag kleurend in.” “Graag.”
Ik neem rozerood voor hart en mond.
Twee blinkers die stralen, ogen gezond.
Het beestje moet ergens nog een neus,
oren, staart en zonder vier poten heeft
het leven geen enkele waard. Of toch?
Ik gooi het over een andere boeg …
De wereld lijkt al hard genoeg.
Tover me letters die troosten,
maar ik geef ze niet prijs.
Gaat iedereen in zijn hoofd
eens niet op reis naar nergens?
Krabbel met een losse hand
figuurtjes op een stuk papier.
Als bij wonder verschijnt er
als het ware een knuffeldier.
Met van die ogen, die vragen:
“Streel me traag kleurend in.” “Graag.”
Ik neem rozerood voor hart en mond.
Twee blinkers die stralen, ogen gezond.
Het beestje moet ergens nog een neus,
oren, staart en zonder vier poten heeft
het leven geen enkele waard. Of toch?
Ik gooi het over een andere boeg …
De wereld lijkt al hard genoeg.
©De Kimpe Marleen
4 november 2019
zondag 15 september 2019
KIJK
Ik zie een superklein wolkje
het vaart met grootse wolken mee
de koers overzee landinwaarts
allengs raakt het wat achterop
valt enkel het angstige hartje op
dat niets beter vindt dan uit te huilen
op een houten mosgroen bankje
geen schouder om op te steunen
niets denkt het en het spat uitéén.
©De kimpe Marleen
12 september 2019
de koers overzee landinwaarts
allengs raakt het wat achterop
valt enkel het angstige hartje op
dat niets beter vindt dan uit te huilen
op een houten mosgroen bankje
geen schouder om op te steunen
geen moederwolk om op te leunen
©De kimpe Marleen
12 september 2019
zondag 25 augustus 2019
ALS VANOUDS
dinsdag 18 juni 2019
ZILVERGROEN
Zilvergroen de tint
die de wind vandaag verslindt
met boterbloemen
Hoor ergens waait er een blad
voor de rest is het muisstil
©De Kimpe Marleen
5 mei 2010
die de wind vandaag verslindt
met boterbloemen
Hoor ergens waait er een blad
voor de rest is het muisstil
©De Kimpe Marleen
5 mei 2010
woensdag 22 mei 2019
LEVENSKRANS
LEVENSKRANS
Dankbaar rijg ik
alle mooie momenten
aaneen,
tot een unieke levenskrans.
De donkere parels
resten nog,
maar zonder hen
twinkelt mijn levenskrans
geen glans.
Dus even
de andere opzij,
want ook deze
horen erbij.
Nu ontbreken nog de parels
van zielsverwanten,
dat zijn die doorschijnende
transparanten.
©De Kimpe Marleen
30 november 1999
Dankbaar rijg ik
alle mooie momenten
aaneen,
tot een unieke levenskrans.
De donkere parels
resten nog,
maar zonder hen
twinkelt mijn levenskrans
geen glans.
Dus even
de andere opzij,
want ook deze
horen erbij.
Nu ontbreken nog de parels
van zielsverwanten,
dat zijn die doorschijnende
transparanten.
©De Kimpe Marleen
30 november 1999
zondag 17 maart 2019
DE SCHILDER
woensdag 6 maart 2019
ZELDZAME IJSVOGEL
commons.wikipedia.org./ |
Dit had ik de dag voordien geschreven:"Het waait de pannen van het dak. Moet denken aan het zeldzaam ijsvogeltje, dat zich gauw haastte naar een holte in de gracht. O, zoiets blauw, nog nooit gezien. Misschien moet ik meer ont-dekken. Het zal zich niet voor niets verbergen. Er bestaan reuzen en kleine dwergen. Maar vannacht zal het beschut zijn, tegen weer en wind. De interpretatie van een bang lentekind. Dat morgen de weg wel vindt, naar de kikkervisjes."
ZELDZAME IJSVOGEL
ZELDZAME IJSVOGEL
Gisteren,
zeldzaam mooi in het kobaltblauw,
een iriserende ijsvogel
kwinkelerend aan
de springlevendige waterkant.
Azend op kersverse kikkervisjes
verdween hij met subtiele buit,
schichtig in een overwoekerende rand.
Ik dacht, ik ga je schuilplaats
niet verraden, vriend.
Zeldzaam mooi in het kobaltblauw
neen, zoiets unieks verdient dit niet.
Laat ze maar vertellen, dat ik jouw
regenboogkleur zou moeten melden.
Edoch, hoe sloeg vandaag
het noodlot toe.
Tezamen met het veldkruid,
mestte men jouw nestkamertje uit.
Ons geheim kwam bloot te liggen.
Je kobaltblauw sprookje pas begonnen,
werd genadeloos gauw ontgonnen.
Starend naar platgewalst gras, wou
ik zo graag, dat het nog eens gisteren was.
Toen smaakte het naar goed, thans voelt
de atmosfeer veeleer ijzig geladen.
©De Kimpe Marleen
5 maart 2019
zeldzaam mooi in het kobaltblauw,
een iriserende ijsvogel
kwinkelerend aan
de springlevendige waterkant.
Azend op kersverse kikkervisjes
verdween hij met subtiele buit,
schichtig in een overwoekerende rand.
Ik dacht, ik ga je schuilplaats
niet verraden, vriend.
Zeldzaam mooi in het kobaltblauw
neen, zoiets unieks verdient dit niet.
Laat ze maar vertellen, dat ik jouw
regenboogkleur zou moeten melden.
Edoch, hoe sloeg vandaag
het noodlot toe.
Tezamen met het veldkruid,
mestte men jouw nestkamertje uit.
Ons geheim kwam bloot te liggen.
Je kobaltblauw sprookje pas begonnen,
werd genadeloos gauw ontgonnen.
Starend naar platgewalst gras, wou
ik zo graag, dat het nog eens gisteren was.
Toen smaakte het naar goed, thans voelt
de atmosfeer veeleer ijzig geladen.
©De Kimpe Marleen
5 maart 2019
donderdag 28 februari 2019
DE PEN
DE PEN
Schrijven
Is op persoonlijke wijze
De beeldspraak bedrijven
Uitgeschreven
Rusten
De Kimpe Marleen alias Velvetblog
5 juli 2010
Schrijven
Is op persoonlijke wijze
De beeldspraak bedrijven
Uitgeschreven
Rusten
De Kimpe Marleen alias Velvetblog
5 juli 2010
woensdag 6 februari 2019
DE LENTEBODE
Het schilderij verdampte
toen de genadige winterzon als
een noeste mol de wortelstokken
uit hun diepe winterslaap stampte
bloemknollen braken piepend open
namen een loopje met het seizoen
waren ze immers niet wijd en zijd
blijven hopen op een beetje
hartelijkheid.
©De Kimpe Marleen
6 februari 2019
een noeste mol de wortelstokken
uit hun diepe winterslaap stampte
bloemknollen braken piepend open
namen een loopje met het seizoen
waren ze immers niet wijd en zijd
blijven hopen op een beetje
hartelijkheid.
©De Kimpe Marleen
6 februari 2019
woensdag 14 november 2018
ZO OKTOBER 2018
Honingpurende bijtjes
verkozen de asters
van september
boven de chrysanten
verkozen de asters
van september
boven de chrysanten
van november
hadden niets meer
te verliezen
in oktober
zomerden ze zich
zoemend dood.
©De Kimpe Marleen
13 november 2018
hadden niets meer
te verliezen
in oktober
zomerden ze zich
zoemend dood.
©De Kimpe Marleen
13 november 2018
Abonneren op:
Posts (Atom)