Het
knuffeldier
Tover me letters die troosten,
maar ik geef ze niet prijs.
Gaat iedereen in zijn hoofd
eens niet op reis naar nergens?
Krabbel met een losse hand
figuurtjes op een stuk papier.
Als bij wonder verschijnt er
als het ware een knuffeldier.
Met van die ogen, die vragen:
“Streel me traag kleurend in.” “Graag.”
Ik neem rozerood voor hart en mond.
Twee blinkers die stralen, ogen gezond.
Het beestje moet ergens nog een neus,
oren, staart en zonder vier poten heeft
het leven geen enkele waard. Of toch?
Ik gooi het over een andere boeg …
De wereld lijkt al hard genoeg.
Tover me letters die troosten,
maar ik geef ze niet prijs.
Gaat iedereen in zijn hoofd
eens niet op reis naar nergens?
Krabbel met een losse hand
figuurtjes op een stuk papier.
Als bij wonder verschijnt er
als het ware een knuffeldier.
Met van die ogen, die vragen:
“Streel me traag kleurend in.” “Graag.”
Ik neem rozerood voor hart en mond.
Twee blinkers die stralen, ogen gezond.
Het beestje moet ergens nog een neus,
oren, staart en zonder vier poten heeft
het leven geen enkele waard. Of toch?
Ik gooi het over een andere boeg …
De wereld lijkt al hard genoeg.
©De Kimpe Marleen
4 november 2019
