vrijdag 17 februari 2017

DE ALFA EN DE OMEGA


Met het neusje platgedrukt aan de ruit

kijkt ze haar ogen uit als de blinddoek afvalt

zo tussen licht en donker als de zon opkomt

 dampen de wereld stil ontsluieren in het komen

in het gaan maar ze wil aan de andere kant staan

bovenop de bergtop het panorama waarnemen

 het geven en het nemen van het aardse bestaan

het wereldse werkt verslavend de groei staat dan stil

dat is niet wat de rechterhand wil die werpt een schaduw

al schrijvend neer volgt het spoor hoort op de rails

zinnen racen die luidop de Alfa en de Omega lezen

de Eerste en de Laatste van bij het begin.

©De Kimpe Marleen
2010 – 17 februari 2017